Blogia
El Copilotu de Pinín

Nortiando

Nortiando

Arroxando fornaes de mañana, de mañanes y d’albancia

y de pallabres seles como güeyos serondos.

Tresnando’l pan pa matar la zapera de los suaños,

de les rises afogaes, de los díes buxos de nuberos

y medrana. Qu’hai un tayuelu pa cadún nesta posada.

Y hai escudiella y pan y calor de llar y pallabra

pacetible. Desalienda viaxeru fatigáu, viaxeru

d’otres dómines u suañar costaba un corazón d’enfotu.

Desalienda y güeya selequino’l tiempu que t’afalaga,

esa interminable riestra d’historia por facer y

tresnar, por iguar coles tos manes d’alfareru

inargayable, d’artesanu de la paz, d’apurridor

de díes ensin povisa y nueches de ruxerrux y lloréu...

Que mañana hai un camín y un horizonte. Que mañana

hai una andecha y un tiempu u xorrecer amigances.

Qu’hai cantares y foguera, y folixa, y xuntanza...

y manes xuncíes con manes, y pallabres con pallabres.

0 comentarios